Truus Vendel woont al 64 jaar in strijkmolen I
“Je hebt hier geen last van de buren”
Op 4 november werd de afronding van de restauratie van strijkmolen I gevierd met een bezoekje van wethouder Anjo van de Ven. Samen met molenaar Robin Oudhuis, lichtte zij de vang (de rem van de molen) om de molen symbolisch weer in beweging te brengen. Er waren bloemen voor Truus Vendel (87) en Kees Oudes (89) die blij zijn weer terug te zijn in hun huis, nadat ze tijdens de restauratie twee jaar lang in strijkmolen L woonden: “Ik hoop dat ik hier nog heel lang kan blijven wonen!”
Op een koude regenachtige novembermiddag worden we hartelijk verwelkomd in een behaaglijke prachtig groen geschilderde kamer. “Ja, ze hebben goed geïsoleerd,” vertelt Truus Vendel. “Alles is vernieuwd, de hele molen is gestript.”
En tijdens de restauratie woonden jullie twee jaar lang in strijkmolen L, twee molens verder.
Truus: “Ja, dat was wel anders.”
Kees: “Heel anders!”
Truus: “Het was vooral koud. Blijkbaar was onze molen dan toch al beter geïsoleerd, ook voor de renovatie. Maar we hebben het prima uitgehouden. We hadden gelukkig een mooie zomer, dus we konden vaak lekker buiten zitten.”
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Molenaarsfamilie
“Ik woon hier deze maand precies 64 jaar. Toen ik trouwde met mijn eerste man, zijn we hier komen wonen. Ik wilde dolgraag in een molen wonen. Als kind logeerde ik altijd al bij opa en oma in Waarland, die ook in een molen woonden. Ik vond dat ontzettend leuk! Ik kom echt uit een molenaarsfamilie, want ook vier ooms van mij waren molenaar.
Op weg naar mijn werk in Oterleek, fietste ik langs deze molens. En dan bedacht ik hoe graag ik daar zou willen wonen. Eén van mijn ooms, die toen molen L woonde, vertelde dat strijkmolen I leeg stond. Dus wij naar de gemeente. Het bleek dat er nog een gezin voor ons was dat er ook graag wilde wonen. Een gezin met acht kinderen… Maar wij zijn het uiteindelijk geworden. Ik denk wel dat mijn oom een goed woordje voor me heeft gedaan…
Ik heb het molenvirus ook doorgegeven want mijn zoon woont hiernaast, in strijkmolen K.”
“Nee, mijn man was geen molenaar. De molens waren toen nog van de provincie en in die tijd waren ze al blij als er mensen in de molens woonden. Die waren allemaal oud en vervallen. In augustus 1959 kregen we bericht dat we er mochten gaan wonen en in november konden we erin. Gelukkig hadden we vier zwagers die in de bouw zaten, want we moesten de molen zelf bewoonbaar maken.”
Geen last van de buren
De eerste man van Truus is overleden en sinds 2009 woont ze samen met Kees Oudes: “Of ik ook iets met molens had? Nou ja, ik liep met molentjes… Nee hoor, grapje. Niet echt. Maar ik kende Truus al heel lang, omdat haar broer en mijn zuster met elkaar getrouwd waren. Ik werd weduwnaar en zij weduwe en zo is de vriendschap ontstaan.
Met het verhuizen naar de molen, had ik geen enkele moeite. Al heb ik mijn leven lang in de stad gewoond. Eerst aan de Voordam, waar ik achter mijn juwelierswinkel woonde. Dat was niet groot, maar ik was al blij dat ik een plek had om te wonen in 1956. Later verhuisde de winkel naar de Magdalenenstraat en nog weer later had ik een winkel op de hoek van de Magdalenenstraat en de Houttil, waar nu Simon Lévelt zit. Daar verkocht ik onder meer Delfts blauw en andere luxe artikelen. Veel drukker dan de juwelierswinkel, want die toeristen kochten zich helemaal gek. Inmiddels woonde ik al jaren in de Kooimeer. Maar hier in Oterleek is het nog veel rustiger. Je hebt hier geen last van de buren!”
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
In beweging
“We wonen hier met veel plezier en gelukkig lopen we nog zonder rollator. Ja, we gaan ook elke keer die trap op naar de slaapkamer, maar ik zou niet anders willen. Heb ik ook tegen de dokter gezegd: al die mensen die gelijkvloers gaan wonen, kunnen op een gegeven moment geen trap meer lopen. Ik wil in beweging blijven, dan houd je het het langst vol!”
Truus: “In het begin was er trouwens wel een slaapkamer beneden. Toen de zolder nog niet bruikbaar was. Maar dat willen we niet meer hoor. De badkamer is ook boven, dus je moet toch die trap op.”
Kees: “We laten je de slaapkamer zo wel even zien, dat is nu echt een balzaal!”
Truus: “Tijdens de restauratie is dus alles geïsoleerd en zo mooi omtimmerd! De kamer waar we nu zitten, die was er voorheen niet. We hebben nu een keuken en drie kamers met elk een andere kleur. Geel, rood, blauw en groen! Maar voor de restauratie was het hier één grote ruimte, met dat grote rad (het vijzelwiel, red.) in het midden. Dat gebruikte ik altijd om leuke dingen op te zetten, want de molen stond natuurlijk stil. Ja, de wieken draaiden wel, maar verder werkte de molen niet. Nu is alles weer werkend gemaakt. Er zitten tanden aan het wiel en er is een kast omheen gebouwd, anders hoor je hem elke keer draaien. En die kast gebruik ik nu zo’n beetje als bijkeuken.” (Tekst gaat verder onder de foto’s)
Discozolder
“Op de verdieping hebben we nu een mooie grote slaapkamer. In de tijd dat wij hier met zijn achten woonden, hadden we daar twee kamers gemaakt. Eentje voor mijn man en mij en één voor de twee meiden. De vier jongens hadden ieder een eigen hoekje op de zolder. Die zolder was altijd erg in trek, ook bij vriendjes. Ze hebben er eens een hele discozolder van gemaakt. Eigenlijk gingen de jongens niet vaak weg. Alleen in de zomer. Dan pakten ze de bootjes, we hadden er drie, en dan ging de picknickmand mee. Dan zag ik ze de hele dag niet terug. En hutten bouwen, hebben ze ook eindeloos gedaan. Die hebben zich hier, samen met hun vriendjes, heerlijk vermaakt.” (Tekst gaat verder onder de foto’s)
Wethouder op bezoek
Op 4 november werd de afronding van de restauratie van strijkmolen K gevierd met een bezoekje van wethouder Anjo van de Ven aan de molen. Samen met molenaar Robin Oudhuis, lichtte zij de vang (de rem van de molen) om hem symbolisch weer in beweging te zetten. Het was ook een moment om de start van de restauratie van strijkmolen L (twee molens verder) te markeren. Als die straks is afgerond, zijn alle molens van de Schermer Molensstichting weer maalvaardig.
Truus: “Robins oma woonde vroeger in strijkmolen L. Daar ken ik hem van. En pas heeft hij te horen gekregen dat hij er zelf mag gaan wonen als de molen klaar is. Dan zal hij daar ook gaan draaien.
Je bent trouwens net op tijd voor dit interview. De koffers staan al klaar voor een rondreis met een cruise vanuit de VS, door onder meer Peru en Chili. We gaan al zes jaar samen met de dochter en schoonzoon van Kees op vakantie. Maar elke keer als ik weer terugkom hier in de Schermer, dan kom ik weer thuis. Ik vind het prachtig om mee te maken hoe het ergens anders is, maar kom altijd blij terug. Die vrijheid, die ruimte. Ik woon hier zo heerlijk! En ik hoop dat ik dat nog heel lang kan blijven doen!”
Terug naar het overzicht met artikelen van Erfgoed Magazine Alkmaar 68
